KUNSTENAAR HENRI DE WOLF.

Jim Lambeck is al jarenlang verzamelaar van het werk van wijlen de kunstenaar Henri de Wolf. In Schathuis Wijtwerderheerd in de Henri de Wolf Kamer, deel uitmakende van het Kleyn Huis, genoemd naar Henri de Wolfde kunstenaar Harold Kleyn, hangen en staan ongeveer 110 kunstwerken van deze onvergetelijke, bruisende, kunstenaar en Jim gaat nog steeds door met verzamelen! Als je in de morgen in deze kamer wakker wordt en je hebt gevoel voor extravagante kunst, dan kom je direct niet uit je bed, zoveel is er te zien! Vandaar:

EEN KORTE LEVENSBESCHRIJVING VAN HENRI DE WOLF.

HOMMAGE á Henri de Wolf.

De veelzijdig kunstenaar, grafisch ontwerper, reclameman, tekstschrijver, stand - en decorbouwer, organisator, politiek en cultureel activist, ideeënman, levensgenieter, pleziermaker, animator, jazz - gek en leider van het kunstenaarscollectief Forma Aktua (Pinakotheek), Henri Cornand Vincentius Maria de Wolf, ook wel genoemd Henri, Hannie of (voor trottoirvrienden) Hannibal, alias de Groninger uit Azië, onmiskenbaar een fenomeen in Groningen, is op 1-1-1986 in zijn woonplaats Groningen overleden. Hij werd slechts 47 jaar. Bij zijn overlijden zei zijn broer Eugene de Wolf: "Henri was een man die onze tijdrekening niet zo serieus nam: Henri is weliswaar slechts 47 jaar geworden, maar hij heeft er zeker 200 geleefd".

Eén van zijn zussen heeft eens gezegd:"Hij kwam ondersteboven ter wereld als zevenmaands kindje en bleef de wereld ook altijd ondersteboven bekijken".
Henri de Wolf werd in 1938 in Magelang op Java geboren. Zijn vader maakte deel uit van de KNIL ( het Koninklijk Nederlands Indische Leger). In 1951 kwam de familie de Wolf naar Nederland. De familie verbleef eerst in het voormalig Joodse Kamp Westerbork, waar na de 2e Wereldoorlog NSB'ers werden vastgehouden en dat daarna Schattenberg werd genoemd en verhuisde vervolgens naar Groningen.

Henri de WolfHenri ging tegen de zin van zijn vader naar de Academie Minerva in Groningen, opleiding publiciteit en reclame (die hij niet afmaakt). In de jaren zestig werd Henri in de stad Groningen en omgeving zeer bekend als veelzijdig kunstenaar, actievoerder en plannenmaker. Hij was betrokken bij de oprichting van D&66 in Groningen, vond dat al gauw een burgerlijke partij en werd lid van de PSP, maar stapte later, toen hij Fré Meis had leren kennen, over naar de CPN, voerde daarvoor vele acties en was ook de ontwerper en maker van vele verkiezingsaffiches van de CPN en ander politiek, grafisch, werk. Zijn afkeer van oorlog en atoombewapening en zijn passie voor vrede komen duidelijk naar voren in affiches als: "Geen gepluk aan onze duif", "Peace, you can make it, you can fix it." en "Hollanditis; eggs, cheese and peace from Holland".
Toen zijn plan om ter ere van de bevrijding vijf grote metalen vlaggen in Groningen te plaatsen door de gemeente werd gedwarsboomd, plaatste hij op eigen kosten één op de Zuiderkuipen in Groningen. Die vlag staat nu tegenover Galerie Forma Aktua aan de Nieuwstad in Groningen.

In 1970 kwam de Wolf landelijk in het nieuws, omdat een gouache van zijn hand met een afbeelding van een ejaculerende penis door een ambtenaar uit het provinciehuis werd verwijderd !

Enkele maanden later werd Henri, bijna een jaar lang, in het ziekenhuis opgenomen: zijn bruisende levensstijl, die met veel drank gepaard ging, verdroeg zich niet met zijn suikerziekte.

In 1972 richtte Henri Galerie Forma Aktua op, dat de eerste jaren vooral een kunstenaars - en vormgevingsgroep was. De Wolf deed de vormgeving van diverse catalogi, prospectussen, posters, logo's (fraaie voorbeelden zijn die voor bijvoorbeeld de Bloedbank, Radio Noord, Visser en Noorman en Schoonbeeg: "Wik en weeg. . .Schoonbeeg"), stickers en advertenties, maar richtte ook interieurs in van bars en café's, o.a., De Vlaamse Reus, het zilverkleurige Jazzcafé De Koffer in de Oosterstraat en Café Sandino aan het Henri de WolfKattendiep, dat geheel met blik betimmerd werd voor een zilveren effect. Zilver was Henri's lievelingskleur, ook in zijn schilderijen.

In de eerste helft van de jaren tachtig begon Forma Aktua (Henri) met een Pinakotheek (expositieruimte) in de Schoolstraat in Groningen (nu aan de Nieuwstad). Daar exposeerden naast Lucebert (Henri's grote voorbeeld, ook vanwege hun beider passie voor de jazz), talloze veelbelovende, jonge, Groninger kunstenaars en ook nestoren als Siep van den Berg en Jan van der Zee. Henri werd evenzeer beïnvloed door Appel en Corneille.

Lucebert heeft Appel eens omschreven als: "wild, grillig, dolkomisch soms en dan weer teder als de oogopslag van een Mexicaanse hond", een beschrijving die evenzeer op Henri toepasbaar is, een man waar Henri's vriend en bewonderaar prof. Henk van Os van zegt dat hij het hele lieve in zich probeerde te overstemmen, bijna te overschreeuwen, met grootse plannen en gebaren. Als er van de honderd plannen één werd gerealiseerd, was het al mooi !

Henri maakte, tijdens zijn korte, lange, leven, prachtig, zeer gevarieerd, werk, vooral ook op grafisch gebied, maar de laatste werken die hij maakte waren ook de indrukwekkendste wat betreft expressie, pijn en angst die eruit spreken. Een pijn en angst die Henri in zijn jeugd sterk moet hebben gevoeld tijdens de bloedige en moorddadige politionele acties van Nederland in Indonesië, na de tweede wereldoorlog. Henri de WolfDaarover heeft hij een serie van vier schitterende werken gemaakt, o.a.: "Garuda, Land van mijn jeugd, Tuan is terug !".

Henri's werk kun je vanaf ongeveer 1960 verdelen in drieën: zijn "gewone" kunst, vaak geïnspireerd door de kunststroming COBRA en de batikkunst uit Indonesië, zijn grafische "politieke" kunst en zijn grafische "reclame" kunst.
Het meest beroemd is de batik - Cobra- achtige, zeer grote, olieverf op doek (1965) "Opus Magnum" , letterlijk "Groot Werk" dat 4.30 bij 1.80m. groot is.

Hij is al meer dan twintig jaar dood, die Wolf, maar leeft nog steeds, want ergens in een hoekje van "zijn" Pinakotheek Forma Aktua heeft die oude Wolf zijn hol en wie goed luistert zal daar van tijd tot tijd een goedkeurend en soms ook afkeurend gegrom uit horen komen !

Henri zei: "Schilderen is een emotioneel iets, wat je moet raken". En emotioneel was ie ! en goed ook !